Ձենով Օհանը՝ Առյուծ Մհերի եղբայրը և Դավթի հորեղբայրը, շատ բարի սասունցի էր: Նա ֆիզիկապես այդքան ուժեղ չէր, բայց շատ բարձր ձայնով էր օժտված: Նրա ուժը հենց իր ձայնի մեջ էր: Երբ կարդացի նրա մասին, ինձ նմանեցրի նրան, քանի որ նեղության ժամանակ ես էլ եմ բարձր ձայնով խոսում: Ինձ թվում է, երբ կարդում ենք էպոսը, ամենքս մեզ նման մի կերպար ենք գտնում, որովհետև էպոսը հենց մեր ժողովրդի մասին է:

Ու Կոզբադին կանգնեց, ջոկեց,
Մարագն արավ, դուռը փակեց,

Դեզ-դեզ կիտեց դեղին ոսկին.
Սև սուգ կալավ հայոց ազգին։