Japan. It consists of small sleeping cells located one above the other. They are mainly located near large train stations or near entertainment areas.

М.Горький

Истории, которые рассказывает автор своим читателям, он слышал в Бессарабии, работая вместе с молдаванами на сборе винограда. В один из вечеров, закончив трудиться, все работники ушли к морю, а в тени винограда остались отдыхать только автор и пожилая женщина по имени Изергиль.

Наступил вечер, по степи плыли тени облаков, и Изергиль, показывая на одну из теней, назвала ее Ларрой, и поведала автору древнюю легенду.

В одной стране, где земля щедра и красива, жило счастливо человеческое племя. Люди охотились, пасли стада, отдыхая, пели и веселились. Как-то раз во время пира орел унес одну из девушек. Она вернулась только через двадцать лет и привела с собой красивого и статного юношу. Оказалось, все прошедшие годы украденная соплеменница жила с Орлом в горах, и юноша – сын Орла. Когда Орел стал стареть, он бросился с высоты на скалы и погиб, а женщина решила вернуться домой.

Сын царя птиц внешне не отличался от людей, лишь «глаза были холодны и горды». Он непочтительно разговаривал со старейшинами, а на других людей и вовсе смотрел свысока, говоря, что «таких, как он, нет больше».

Старейшины рассердились и приказали ему идти туда, куда хочет, – ему не было места в племени. Юноша подошел к дочери одного из них и обнял. Но та, боясь гнева отца, оттолкнула его. Сын орла ударил девушку, она упала и умерла. Юношу схватили и связали. Долго думали соплеменники, какое наказание ему выбрать. Послушав мудреца, люди поняли, что «наказание – в нем самом» и просто отпустили юношу.

Героя стали называть Ларра – «отверженный». Много лет жил Ларра, вольно обитая возле племени: воровал скот, крал девушек. Стрелы людей не брали его, прикрытого «невидимым покровом высшей кары». Но однажды Ларра приблизился к племени, дав понять людям, что не будет защищаться. Кто-то из людей догадался, что Ларра хочет умереть – и никто не стал нападать на него, не желая облегчить его участь.

Видя, что не погибнет от рук людей, хотел юноша убить себя ножом, но тот сломался. Земля, об которую бился головой Ларра, уходила из-под него. Убедившись, что сын орла не может умереть, люди племени обрадовались и ушли прочь. С тех пор, оставшись совсем один, гордый юноша бродит по миру, уже не понимая языка людей и не зная, что ищет. «Ему нет жизни, и смерть не улыбается ему». Так был наказан человек за свою непомерную гордость.

Մ. Գորկի

Պատմությունները, որոնք հեղինակը պատմում է իր ընթերցողներին, նա լսել է Բեսսարաբիայում՝ մոլդավացիների հետ աշխատելով խաղողի հավաքման ժամանակ։ Մի երեկո, աշխատանքն ավարտելուց հետո, բոլոր աշխատողները գնացին դեպի ծով, իսկ խաղողի ստվերում մնացին միայն հեղինակը և տարեց մի կին՝ անունով Իզերգիլ։

Երեկո էր, ամպերի ստվերները տարածվում էին տափաստանով, և Իզերգիլը, ցույց տալով ստվերներից մեկը, անվանեց այն Լառրա և պատմեց հեղինակի հնադարյան մի լեգենդ։

Մի երկրում, որտեղ հողը առատ էր և գեղեցիկ, երջանիկ ապրում էր մի մարդկային ցեղ։ Մարդիկ որսում էին, արածեցնում հոտերը, հանգստանալիս երգում ու զվարճանում։ Մի անգամ, խնջույքի ժամանակ, արծիվը տարավ իրենցից մեկին՝ մի աղջկա։ Նա վերադարձավ միայն քսան տարի անց՝ իր հետ բերելով գեղեցիկ ու վեհաշուք մի պատանու։ Պարզվեց, որ անցած տարիների ընթացքում գողացված աղջիկն ապրել էր արծվի հետ լեռներում, իսկ պատանին՝ արծվի որդին էր։ Երբ արծիվը ծերացավ, ինքն իրեն գցեց ժայռից ու զոհվեց, իսկ կինը որոշեց վերադառնալ տուն։

Թագավորական թռչնի որդին արտաքնապես չէր տարբերվում մարդկանցից, միայն «աչքերը սառն էին ու գոռոզ»։ Նա անհարգալից խոսեց ցեղի ծերերի հետ, իսկ մյուս մարդկանց նույնիսկ վերևից էր նայում՝ ասելով, որ «նմանները չունեն»։

Ծերերը զայրացան ու հրամայեցին նրան գնալ, ուր ուզում է, քանի որ ցեղում նրա տեղը չկար։ Պատանին մոտեցավ ծերերից մեկի դստերը և գրկեց նրան։ Սակայն աղջիկը, վախենալով հոր բարկությունից, հեռացրեց նրան։ Արծվի որդին հարվածեց աղջկան, նա ընկավ ու մահացավ։ Պատանուն բռնեցին ու կապեցին։ Երկար մտածեցին ցեղակիցները, թե ինչ պատիժ ընտրեն։ Լսելով մի իմաստունի, մարդիկ հասկացան, որ «պատիժն իր մեջ է», և պարզապես թողեցին նրան ազատ։

Նրան սկսեցին անվանել Լառրա՝ «մերժված»։ Շատ տարիներ Լառրան ապրեց ցեղի կողքին՝ գողանալով անասուններ, առևանգելով աղջիկներ։ Մարդկանց նետերը չէին դիպչում նրան, քանի որ նա պատված էր «ամենաբարձր պատժի անտեսանելի վահանով»։ Սակայն մի օր Լառրան մոտեցավ ցեղին՝ հասկացնելով, որ չի պաշտպանվելու։ Ինչ-որ մեկը գլխի ընկավ, որ Լառրան ցանկանում է մահանալ, և ոչ ոք չհարձակվեց նրա վրա՝ չցանկանալով թեթևացնել նրա բախտը։

Տեսնելով, որ չի կարող մահանալ մարդկանց ձեռքից, պատանին փորձեց սպանել իրեն դաշույնով, սակայն այն կոտրվեց։ Հողը, որի վրա նա խփում էր գլուխը, հեռանում էր նրանից։ Հասկացնելով, որ արծվի որդին չի կարող մահանալ, մարդիկ ուրախացան ու հեռացան։ Այդ օրվանից, մնալով բոլորովին միայնակ, հպարտ պատանին թափառում է աշխարհում՝ այլևս չհասկանալով մարդկանց լեզուն և չիմանալով, թե ինչ է փնտրում։ «Նա չունի կյանք, և մահը չի ժպտում նրան»։ Այսպես պատժվեց մարդը իր անհագ գոռոզության համար։

1.Опишите Ларру.

Гордый и надменный юноша, сын Орла и украденной когда-то девушки. Он внешне похож на человека, но его глаза холодны, а поведение высокомерно. Он считает себя выше других и не признает племенные законы, не уважает старейшин и не понимает ценности человеческого общества. Ларра отличается своей отчужденностью и одиночеством, а его судьба — вечное скитание без смерти.

2.Правы ли были старешины в том, что они прогнали Ларру?

Старейшины поступили справедливо, поскольку Ларра не желал подчиняться законам племени и не признавал их правил. Он вел себя дерзко, неуважительно и даже убил девушку, не понимая ценности жизни. Однако, отпустив его, они обрекли его на страшное наказание — вечное одиночество, которое оказалось жестче любой казни.

3.Какие чувства вызвала картина убийства девушки?

Картина убийства вызывает возмущение и тревогу. Ларра не осознавал серьезности своего поступка, совершил убийство без сожалений, что делает его жестоким и бездушным. Это вызывает страх перед такими людьми, которые ставят себя выше других и не понимают последствий своих действий.

4.Что имел в виду Ларра, говоря, что хочет сохранить себя целым?

Ларра имел в виду, что не желает изменяться ради людей. Он считал себя особенным и не хотел подчиняться общим правилам, предпочитая сохранить свою индивидуальность, даже если это приведет к одиночеству. Для него подчинение означало потерю собственной сущности.

5.Люди ответили на жестокость жестокостью. правильно ли это?

Нет