Արևելյան կողմն աշխարհի Խաղաղությո՜ւն թող ըլլա… Ո՛չ արյուններ, քրտինք հոսին Լայն երակին մեջ ակոսին. Ու երբ հնչե կոչնակն ամեն գյուղակի՝ Օրհներգությո՜ւն թող ըլլա:
Արևմտյան կողմն աշխարհի Բերրիությո՜ւն թող ըլլա… Ամեն աստղե ցող կայլակի, Ու ամեն հասկ ձուլե ոսկի. Եվ ոչխարներն երբ սարին վրա արածանին՝ Ծիլ ու ծաղի՜կ թող ըլլա:
Հյուսիսային կողմն աշխարհի Առատություն թող ըլլա… Ոսկի ծովուն մեջ ցորյանին Հավետ լողա թող գերանդին. Ու լայն ամբարն աղուններուն երբ բացվի՝ Բերկրությո՜ւն թող ըլլա:
Each season has its wonders and charm, but many of us think that autumn is special, because autumn surprises us with its richness: juicy fragrant fruits and vegetables, colorful leaves. I like autumn very much, it is my favorite weather in the year. I like to travel in autumn. I go to my grandparents` house which is located in Tavush ragion. The road is passing through many forests which have
different colors like rainbow. I help my grandfather harvest vegetables and fruits, and I really enjoy it. Look out of your window, describe autumn in your yard, in your street, make videos, recordings.
Why is Fall called Fall?
It’s to do with when the leaves ‘fall’ from the trees – nice and simple!
What’s the best thing about Fall?
One of the best things about Fall is the not hot, not cold, but mild temperatures. It’s the perfect blend of crisp mornings and warm afternoons that many of us enjoy.
What do you see in the Fall?
In the Fall, you will see leaves falling from the trees and changing color. You will also feel the temperature drop and start seeing birds move across the sky, seeking warmer temperatures. It’s also the season where animals begin to prepare for hibernation, and you see pumpkin and Halloween decorations everywhere.
Reasons Why Autumn Is One Of The Best Seasons
Dreaming of pumpkin, caramel apples, turkey, and mashed potatoes? So are we! It’s finally Autumn, a favorite season to many who enjoy the fun foods, festivities, and cooler weather.
Changing Colors
Many people love Autumn for the changing colors of leaves. Trees that were once green explode into beautiful hues of gold, red, and orange. The colors are especially breathtaking in places like New England in the United States, the Douro River Valley in Portugal, and Bavaria in Germany, inspiring many people to travel to these spots.
Pumpkin Everything
If you love pumpkins, then you’re in luck! Pumpkin flavors can be found everywhere in Autumn, particularly in traditional favorites like pumpkin pie and pumpkin bread, and in more modern treats like pumpkin-spiced teas and coffees. Be sure to get your fill before the season ends!
Delicious Desserts
Autumn is one of the best times of year for sweets. Caramel apples, taffies, and candies can be found in abundance, as well as pumpkin pie, pecan pie, apple pie…basically any kind of pie your heart may desire. If you’re indulging in pumpkin pie this Autumn, don’t forget the whipped cream!
Cooler Weather
After the intense heat of the summer, it can be a relief when it finally starts to cool down. September is a great month weather-wise, as warm days start to give way to cool, crisp nights. After months of blasting the air conditioning, the beginning of Autumn often ushers in cooler breezes that allow you to finally keep the windows open.
Better Fashion
When it’s intensely hot in the summer, fashion can sometimes go by the wayside in favor of coolness and comfort. However, Autumn ushers in new fashions like jackets, sweaters, and boots that tend to be more flattering than shorts and flip flops, and more fun to wear.
Firepits
If you’re lucky enough to have a firepit on your property, or know someone who does, this is the ideal time of year to use it! There’s nothing like roasting hot dogs, brats, or marshmallows over an open fire. Be sure to take advantage now before winter comes and it’s too cold!
Arts and Crafts
Whether you’re carving pumpkins for Halloween, crafting an intricate sugar skull for Dia de Los Muertos, or stuffing a cornucopia for Thanksgiving, there are plenty of crafts to keep both kids and adults busy every Autumn.
Holidays
Autumn is chock full of holiday festivities around the world, such as Halloween, Thanksgiving, and Dia de Los Muertos. Autumn holidays are particularly enjoyable because of the wonderful meals, tasty treats, elaborate costumes, and rich colors that go along with the celebrati
As you can see, Autumn is definitely one of the best seasons of the year, offering festivities that the entire family can enjoy.
Այպիսով, մենք ընտանիքում , ըկերների միջավայրում խոսում ենք ավելի անկաշկանդ ու անմիջական։ Ազատ խոսքի մեջ օգտագործում ենք այնպիսի բառեր, որոնք բնորոշ են բանավոր խոսքին։Դրանք ժողովրդական բառերն են և խոսակցական բառապաշարն են կազմում։ Օրինակ ՝ իրիկուն( երեկո), աչքածածկ (ագահ), սսկվել (լռել),կոտոշ (եղջյուր), թուշ (այտ), գիժ (խելառ)։
Պետք է հիշենք , որ նման բառերը պաշտոնական խոսքում չեն օգտագործվում։ Սակայն կարող են օգտագործվել գեղարվեստական գրականության մեջ։ Օրինակ՝
Կրկին իմ հոգում
Իջավ մշուշոտ, արցունք անձրևող
Տրտում իրիկուն. Վ․Տերյան
Հիշենք նաև , իրիկուն բառից են կազմվել այսպիսի գեղեցիկ բառեր՝ իրիկնաժամ, իրիկնահաց,իրիկնամուտ․․․։
Խոսակցական բառերը հատկապես այն դեպքերում են օգտագործվում , երբ խոսում են հերոսները, որպեսզի նրանց խոսքը ավելի բնական լինի։
Առաջարկում եմ հեքիաթում գտնել և առանձնացնել խոսակցական բառերը։
ԲԱՐԵԿԵՆԴԱՆԸ
Ժամանակով մի մարդ ու մի կնիկ են լինում։
Էս մարդ ու կնիկը իրար հավանելիս չեն լինում։
Մարդը կնկանն է ասում հիմար, կնիկը՝ մարդուն, ու միշտ կռվելիս են լինում։
Մի օր էլ մարդը մի քանի փութ եղ ու բրինձ է առնում, տալիս մշակի շալակը, տանում տուն։
Կնիկը բարկանում է․
— Ա՛յ, որ ասում, եմ հիմար ես, չես հավատում․ էսքան եղն ու բրինձը միանգամից ինչի՞ համար ես առել բերել․ հորդ քելեխն ես տալի՞ս, թե՞ տղիղ հարսանիքն ես անում։
— Ի՜նչ քելեխ, ի՜նչ հարսանիք, ա՛յ կնիկ, ի՜նչ ես խոսում, տար պահի, բարեկենդանի, համար է։
Կնիկը հանգստանում է, տանում է պահում։
Անց է կենում միառժամանակ, էս կնիկը սպասում է, սպասում է, բարեկենդանը գալիս չի։ Մի օր էլ շեմքումը նստած է լինում, տեսնում, է՝ մի մարդ վռազ-վռազ փողոցով անց է կենում։ Զեռը դնում է ճակատին ու ձեն տալի․
— Ա՛խպեր, ա՛խպեր, հալա մի կանգնի։
Տղեն կանգնում է։
— Ա՛խպեր, բարեկենդանը դու հո չե՞ս։
Անցվորականը նկատում է, որ էս կնկա ծալը պակաս է, ասում է՝ հա՛ ասեմ, տեսնեմ ինչ է դուրս գալի։
— Հա՛, ես եմ բարեկենդանը, քույրիկ ջան, ի՞նչ ես ասում։
— Էն եմ ասում, որ մենք քո ծառան հո չե՞նք, որ քո եղն ու բրինձը պահենք։ Ինչ որ պահեցինք, հերիք չէ՞ր․․․ չես ամաչո՞ւմ․․․ Ընչի՞ չես գալի քո ապրանքը տանում․․․ – Դե էլ ինչ ես նեղանում, քույրիկ ջան, ես էլ հենց դրա համար եմ եկել, ձեր տանն էի ման գալիս, չէ՛ի գտնում։
– Դե արի տար։
Էս մարդը ներս է մտնում, սրանց եղն ու բրինձը շալակում ու կրունկը դեսն է անում, երեսը՝ դեպի իրենց գյուղը։
Մարդը գալիս է տուն, կնիկն ասում է․
– Հա՛, էն բարեկենդանն եկավ, իր բաները իրեն սևցրի, տարավ։
– Ի՞նչ բարեկենդան․․․ ի՞նչ բաներ․․․
– Ա՛յ էն եղն ու բրինձը․․․․ Մին էլ տեսնեմ՝ վերևից գալիս է․ մեր տանն էր ման գալի․ կանչեցի, մի լավ էլ խայտառակ արի, շալակ<ը> տվի, տարավ։
– Վա՛յ քու անխելք տունը քանդվի, որ ասում եմ՝ հիմար ես, հիմար ես, էլի․․․ Ո՞ր կողմը գնաց։
– Ա՛յ էն կողմը։
Էս մարդը ձի է նստում, ընկնում բարեկենդանի ետևից։ Ճանապարհին բարեկենդանը ետ է մտիկ անում, տեսնում է՝ մի ձիավոր քշած գալիս է։ Գլխի է ընկնում, որ սա էն կնկա մարդը պետք է լինի։
Գալիս է, հասնում իրեն։
– Բարի օր, ախպերացու։
– Աստծու բարին։
– Հո էս ճամփովը մարդ չի անց կացավ։
– Անց կացավ։
– Ի՞նչ ուներ շալակին։
– Եղ ու բրինձ։
– Հա՛, հենց էդ եմ ասում։ Ի՞նչքան ժամանակ կլինի։
– Բավականին ժամանակ կլինի։
– Որ ձին քշեմ, կհասնե՞մ։
– Ո՞րտեղից կհասնես, դու՝ ձիով, նա՝ ոտով։ Մինչև քու ձին չորս ոտը կփոխի՝ մի՜ն, երկո՜ւ, երե՜ք, չո՜րս, նա երկու ոտով մե՛կ-երկո՛ւ, մե՛կ-երկո՛ւ, մե՛կ-երկո՛ւ, շուտ-շուտ կգնա, անց կկենա։
– Բա ի՞նչպես անեմ։
– Ի՞նչպես պետք է անես, ուզում ես՝ ձիդ թող ինձ մոտ, դու էլ նրա պես ոտով վազի, գուցե հասնես։ – Հա՜, էդ լավ ես ասում։
Վեր է գալիս, ձին թողնում սրա մոտ ու ոտով ճանապարհ ընկնում։ Սա հեռանում Է թե չէ՝ բարեկենդանը շալակը բարձում է ձիուն, ճամփեն ծռում, քշում։
Էս մարդը ոտով գնում է, գնում է, տեսնում է՝ չհասավ, ետ է դառնում։ Ետ է դառնում, տեսնում՝ ձին էլ չկա։ Գալիս է տուն։ Նորից սկսում են կռվել, մարդը՝ եղ ու բրինձի համար, կնիկը՝ ձիու։
Մինչև օրս էլ էս մարդ ու կնիկը կռվում են դեռ։ Սա նրան է ասում՝ հիմար, նա՝ սրան, իսկ բարեկենդանը լսում է ու ծիծաղում։
Առաջարկում եմ հեքիաթում գտնել խոսակցական բառերը։
2. Կազմել հինգ բարդ բառ՝ սյունակներից ընտրելով մեկական բառ ․
գունդ մուր գունդուկծիկ
շիլա կծիկ շիլափլավ
թուք գլուխ թուքումուր
բերան փլավ բերանբաց
տաք բաց տաքգլուխ
3. ընթերցանություն
Վիլյամ Սարոյան | Ծիծաղ | համառոտ
Բոլոր տղաները դասից հետո տուն են գնում՝ Դեն Սիդը, Ջեյմս Միսիպպոն, Դիկ Կորկորանը, իսկ հերոսին Միսս Ուիսիգը ստիպում է մնալ դասից հետո և մեկ ժամ ծիծաղել:
– Բայց ես չեմ ուզում ծիծաղել:
– Ծիծաղի՛ր: Որպես պատիժ: Դու ծիծաղեցիր դասարանում: Այժմ որպես պատիժ պետք է ծիծաղես, մեկ ժամ, մեն-մենակ, ինքդ քեզ:
– Ներեցեք, որ ծիծաղեցի:
Տղան ծաղկի պես կքված, ամոթահար է: Նա զղջում է, ոչ թե պարզապես կեղծում: Նա ցավում է ոչ թե իր՝ այլ ուսուցչուհու համար: Ջահել աղջիկ է, ուրիշին փոխարինող, ժամանակավոր ուսուցչուհի: Եվ նրա մեջ տխրություն կա: Եվ տղան ծիծաղել է նրա վրա: Տղան ծիծաղելու տրամադրություն չի ունեցել, բայց ծիծաղել է, և ուսուցչուհին նայել է նրան: Դրանից հետո՝ զայրույթը, ուսուցչուհու աչքերում – «Դու կմնաս դասերից հետո»:
– Ժամանակ ես վատնում, ծիծաղելը սկսիր:
Ինչու՞: Տղան ուզում է բարեկամ լինել: Այդ առավոտ, երբ ուսուցչուհին մտել է դասարան, տղան ցանկացել է հետը բարեկամանալ: Ինչու՞ է ամեն ինչ կեղծորեն պատահել, ինչու՞ ինքը պիտի վիրավորեր ուսուցչուհուն:
– Չեմ ուզում ծիծաղել:
«Ես չեմ ծիծաղի», – մտածում է տղան: – «Թող կանչի Միստր Քեյզվիլին և ինձ մտրակել տա, մեկ է՝ չեմ ծիծաղի: Մտքումս կար լաց լինել, գուցե ուրիշ մի բան: Ծիծաղելու միտք չունեի: Ես կդիմանամ ծեծին, մե՜ծ բան, դա ցավոտ է, բայց ո՛չ սրա պես: Ես զգացել եմ, որ մտրակել են հետույքիս»:
– Խնդրեմ, ծիծաղի՛ր:
Ի՞նչ հաճույք կարող է ստանալ՝ լսելով իրեն ծիծաղելիս: Ի՜նչ ապուշ աշխարհ է, մարդկային տարօրինակ զգացումներ, գաղտնապահություն, ամեն մեկը պարփակված ինքն իր մեջ, ուզելով մի բան և միշտ ստանալով ուրիշը: Կծիծաղի: Հիմա կծիծաղի, ոչ թե իր, այլ նրա համար, նույնիսկ եթե դա իրեն զզվեցնում է, կծիծաղի: Ուսուցչուհին նրան չի ստիպում, այլ խնդրում էր, աղերսում էր ծիծաղել: Տղան չգիտի, թե ինչու՞ է դա այդպես, բայց ուզում է իմանալ: Սկսում է վերհիշել բոլոր ծիծաղաշարժ պատմությունները, որ երբևէ լսել է: Հենրի Մայուն, որ ծիծաղեցնում էր «Հայավաթի» տողերը սխալ արտասանելով: Ոչ մեկն էլ ծիծաղելի չէր: Սովորաբար դա իրեն ծիծաղեցնում էր: Իսկ հիմա դատարկ բան է թվում: Լավ, ինքը հենց այնպես կծիծաղի, ինչպես դերասանը՝ հա՛, հա՛, հա՛: Տղան լալիս է, երեխայի պես կարծես իսկապես ինչ-որ բան է պատահել:
– Բե՛ն:
Ձայնը խաղաղ է, հանգիստ, հանդիսավոր: Ինչպես կարող է ինքը երբևէ նայել ուսուցչուհուն:
– Բե՛ն:
Նա բարձրացրեց գլուխը: Ուսուցչուհու աչքերը չոր էին, իսկ դեմքն ավելի պայծառ ու գեղեցիկ է թվում, քան երբևէ:
– Խնդրեմ, սրբիր աչքերդ, թաշկինակ ունե՞ս:
– Այո:
Սրբում է թաց աչքերը: Ի՜նչ սիրտ խառնելու բան է աշխարհը:
– Քանի՞ տարեկան ես, Բե՛ն:
– Տասը:
– Ո՞վ է հայրդ:
– Դերձակ է:
– Եղբայներ, քույրեր ունե՞ս:
– Երեք եղբայր, երկու քույր:
– Երբևէ մտածե՞լ ես մեկնելու մասին, ուրիշ քաղաքներ:
– Այո:
– Ու՞ր:
– Չգիտեմ, երևի Նյու-Յորք, կամ գուցե մեր հին երկիրը:
– Հին երկի՞րը:
– Միլան՝ հայրիկիս ծննդավայրը:
Նա ուզում է հարցնել ուսուցչուհու մասին՝ որտեղ է եղել, ուր է գնում, նա ցանկանում է մեծանալ, բայց վախենում է: Ուսուցչուհին վերարկուն է հագնում:
– Վաղն այստեղ չեմ լինելու: Միսս Շորբն արդեն լավ է, ես մեկնում եմ:
Տղան տխրություն է զգում: Սկզբում ստիպում է ծիծաղել, հետո լացացնում, հիմա էլ՝ սա: Որքան միայնակ է աղջիկը:
– Բեն, հիմա կարող ես գնալ:
– Մնաք բարով, Միսս Ուիսիգ:
– Մնաս բարով, Բեն:
Հետո տղան արագորեն վազում է դպրոցը բոլորած հողամասով, իսկ մանկամարդ, փոխարինող ուսուցչուհին կանգնած բակում՝ աչքի պոչով հետևում է նրան: Բենը չգիտի՝ ինչ մտածի, բայց գիտի, որ շատ տխուր է և վախենում է ետ նայել ու տեսնել, թե նայու՞մ է նա իրեն: Տղան մտածում է, որ լավ կլինի, եթե ոչ ոք չիմանա պատահածի մասին:
Шли по узенькой горной тропинке два путника: один с горячим сердцем, а другой с холодным. Шли они в далекие страны и хотели найти человеческое счастье.
– Посмотри, какие вокруг нас величественные и прекрасные горы, – сказал человек с горячим сердцем.
– Ничего особенного, просто кучи огромных камней, – ответил человек с холодным сердцем.
– Посмотри, какой нежный цветочек выглядывает из трещины в камне, как трудно ему, наверное, расти здесь без земли, – сказал человек с горячим сердцем.
– Ха, нашел красоту. Что, я цветов дома не видел, – сказал человек с холодным сердцем.
Пошли они по горам дальше и увидели горное озеро.
Человек с горячим сердцем восторженно воскликнул:
– Какое оно прозрачное, голубое и тихое, такое тихое, что белые снежные вершины гор в нем отражаются, как в зеркале. А тебе нравится? – спросил он попутчика.
– Ничего особенного, – ответил человек с холодным сердцем, – просто огромная лужа воды. А снег я и в прошлом году видел.
– Но, может быть, ты чувствуешь какой здесь чистый, прохладный и свежий воздух, который хочется вдыхать всей грудью, – спросил человек с горячим сердцем.
– Ну вот ещё, придумал. Воздух везде одинаковый, что в городе, что в лесу, что в горах, – возразил человек с холодным сердцем.
Так долго шли по лесам и горам человек с горячим и человек с холодным сердцем в поисках счастья и красоты, пока не повстречалась им пещера в которой жил мудрый и добрый старик-отшельник. Старик жил вдалеке от людей и был очень беден, но радушно принял гостей и пригласил их обедать к столу. Но на столе стоял лишь кувшин с прохладной родниковой водой и лежал свежевыпеченный еще теплый хлеб. Человек с горячим сердцем, сев за стол, с радостью вдохнул запах хлеба, удивился чистоте и необычайному вкусу воды и поблагодарил старика за скромную еду, а человек с холодным сердцем, поморщившись, попробовал хлеб с водой и остался едой недоволен.
После обеда старик узнал у путников, что они ищут счастье, и сказал им обоим: «Один из вас уже давно нашел счастье, а другому еще долго предстоит свое счастье искать. Ключ к счастью в наших сердцах. Счастлив тот, чьё горячее открытое сердце легко чувствует красоту и радостно отзывается на нее. Но тому, кто не замечает красоту вокруг себя, кто не дает своему сердцу радоваться красоте, тому очень тяжело найти счастье в жизни. Счастье старается обойти стороной тех, кто сердцем холоден».
Так узнали человек с горячим и человек с холодным сердцем, что счастье не за горами, не в богатствах и королевских дворцах спрятано, а внутри каждого человека находится. Но найти его можно лишь имея в груди горячее сердце, радующееся красоте.
2. Ответьте на вопросы. Что такое человеческое счастье? Люди бывают оптимистами и пессимистами, что это? Объясните значение данных слов Что для вас счастье?
Օքսիդը երկու տարրերի ատոմներից բաղկացած բարդ նյութ է, որոնցից մեկը թթվածինն է։
2.Ո՞րն է օքսիդացման ռեակցիան:
Թթվածնի և այլ նյութերի միջև տեղի ունեցող քիմիական ռեակցիաները օքսիդացման ռեակցիաներ են։
3.Ի՞նչ կիրառություն ունեն ձեզ ծանոթ օքսիդները:
Մեր շրջապատում կան բազմաթիվ օքսիդներ՝ ջուր՝ H2O (ջրածնի օքսիդ), ածխաթթու գազ՝ CO2 (ածխածնի օքսիդ), ավազ՝ SiO2 (սիլիցիումի օքսիդ) և այլն։ Բազմաթիվ հանքատեսակներ նույնպես պարունակում են օքսիդներ։
Շինարարության մեջ կիրառվում են չհանգած կիրը ՝ CaO և ավազը՝ SiO2: Դրանք կիրառվում են նաև ցեմենտի, բետոնի և ապակու արտադրությունում:
Խեցեգործության մեջ և մետաղական ալյումին ստանալիս օգտագործում են կավի հիմնական բաղադրամասը՝ ալյումինի օքսիդը՝ Al2O3, իսկ երկաթի օքսիդից՝ Fe2O3-ից ստանում են երկաթ՝ (Fe):
Հանքային ջրերի գազավորման և հրուշակեղենի արտադրության մեջ լայն կիրառություն ունի ածխաթթու գազը՝ CO2-ը:
1.<<Իմ անվան պատմությունը>> գրել փոքրիկ տեղեկություն․
Իմ անունը Ալեքս է։ Ես ու իմ եղբայր Լեոն երկվորյակներ ենք։ Մինչև մեր ծնվելը՝ մայրիկս արդեն գիտեր, որ զույգի է սպասում։ Քանի որ պետք է ծնվեինք հուլիսին, որն ըստ արևելյան հորոսկոպի առյուծի նշանն է, մեր անուները որոշվեց, որ <<առյուծ>> պետք է նշանակվի։ Մենք ծնվեցինք մեկ ամիս շուտ, բայց մեր անուններն անփոփոխ մնացին։
։2 .Լրացնել բաց թողնված տառերը` գրելով օ կամ ո, և բացատրել այդ բառերի իմաստները.
որդան-Արարատյան հարթավայրում բնակվող կարմիրն միջադ է որից ստացել են որդան կարմիր ներկը։
Зевс сотворил быка, Прометей — человека, Афина — дом, и выбрали они в судьи Мома. Позавидовал Мом их творениям и начал говорить: Зевс сделал оплошность, что у быка глаза не на рогах и он не видит, куда бодает; Прометей — что у человека сердце не снаружи и нельзя сразу отличить дурного человека и увидеть, что у кого на душе; Афине же следовало снабдить дом колёсами, чтобы легче было переехать, если рядом поселится дурной сосед. Разгневался Зевс за такую клевету и выгнал Мома с Олимпа.
Нет ничего столь совершенного, чтобы быть свободным от всяких упрёков.
Զևսը ստեղծեց ցուլին, Պրոմեթևսը՝ մարդուն, Աթենասը՝ տունը, և որպես դատավոր ընտրեցին մայրիկին։ Մայրիկը նախանձեց նրանց ստեղծագործություններին և սկսեց ասել. Պրոմեթևս — որ մարդու սիրտը դրսում չէ, և անհնար է միանգամից տարբերել վատ մարդուն և տեսնել, թե ինչ կա մեկի հոգում; Աթենան պետք է անիվներով ապահովեր տունը, որպեսզի ավելի հեշտ լիներ տեղաշարժվելը, եթե մոտակայքում վատ հարեւանը բնակություն հաստատեր։ Զևսը զայրացավ նման զրպարտության համար և մայրիկին քշեց Օլիմպոսից:
Չկա ոչինչ այնքան կատարյալ, որ զերծ լինես ամեն նախատինքից: